Vanaf de eind jaren zeventig maakte Nederland kennis met een nieuw muzikaal fenomeen: punk. Follow The Music dook de archieven in en sprak met een aantal betrokkenen uit die tijd om uit te zoeken hoe het in Gelderland er aan toe ging. Deze keer: The Zeroes.
Punk? Dat kunnen wij ook!
“Toen de punk opkwam, dachten wij: wat die bands kunnen, dat kunnen wij ook”, vertelt voormalig toetsenist van The Zeroes, Rinie van Rijsingen. Zanger Frank Nendels vult aan: “Toen ik de Sex Pistols hoorde, toen dacht ik: dit is het. Hier zit de wereld op te wachten. De muziek en de manier waarop ze tegen de maatschappij schopten.”
“Wij waren echter geen echte punkers”, vervolgt Frank. “Als ik voor mijzelf spreek, vond ik de muziek van de Sex Pistols en The Ramones te gek. Ik heb ze zelf een keer staan playbacken in die koorballentent van Carolus Magnus. Daar heb ik toen nog een prijs mee gewonnen. Ik kwam zelf uit de hardrockscene, maar die energie van die eerste punkbands vond ik te gek.” Frank werd vervolgens gevraagd om te komen zingen in een band. The Zeroes waren geboren.
Na de oprichting volgt al snel een eerste optreden in Beneden-Leeuwen. “Wij wisten dat er een punt gemaakt moest worden”, aldus oud-gitarist Ate Wijdeveld. “Wij wisten dat het niet alleen stilstaan en een beetje muziek maken was. Er moest echt iets gebeuren. Wij hadden ook een pr die ons vooruit was gesneld. Wij hadden connecties bij de Gelderlander, maar wij verspreidden het woord ook bij de voetbalclub. Alles en iedereen moest komen kijken en kwam ook. Hoewel wij nog nooit hadden opgetreden, stonden er tijdens ons eerste optreden wel een paar honderd mensen in de zaal die betaald hadden.”
Rookbommen en porno
“We hadden direct een opvallende podiumpresentatie”, vervolgt Ate. “Er was een lichtshow en er hingen gordijnen. Wij wilden met rook opkomen. Wij hadden rookbommen en die hadden we met tape vastgemaakt aan de binnenkant van conservenblikjes. De eerste drie nummers was de hele zaal vol rook; niemand heeft iets kunnen zien.” Toetsenist Rinie vult aan: “We hebben die rookbommen bij tien tot twaalf optredens gebruikt. Pas toen keek iemand op het label van die rookbommen en daar stond op: niet binnen afsteken.”
Dit eerste optreden van The Zeroes gaat al snel als legendarisch de lokale boeken in. Buiten rookbommen worden er door de band attributen als kauwgum en pornoblaadjes de zaal ingegooid. Het eerste optreden zorgt dan ook meteen voor een boycot. Een maand of twee drie kan de band nergens in het land van Maas en Waal spelen. “Dat vonden wij ook wel weer geweldig”, aldus Ate. ”We worden geboycot door de gevestigde orde!”, vult Rinie hem aan. “Wij vonden dat allemaal prima: spelen we hier niet, dan spelen we wel ergens anders. En spelen we nergens, dan gaan we wel naar de kroeg.”
Ondanks of wellicht juist dankzij de boycot wordt The Zeroes steeds weer teruggevraagd om op te treden. De band wordt onder andere gevraagd om in oktober 1978 rockcafé 042 in Nijmegen te openen. Als de band nog geen jaar later wederom in 042 speelt, spreekt de Gelderlander van de “waanzinnig beruchte formatie The Zeroes” die naar 042 komt voor een “ongetwijfeld verbijsterend optreden”.
Tralala drie bier en no future
Op de optredens van The Zeroes komen vooral mensen af die benieuwd zijn naar de band. Een hechte groep punkfollowers heeft The Zeroes niet. “Echte punkers, in hart en nieren, hadden al snel door dat wij geen echte punkers waren”, aldus drummer Leo Schilte. “En de echte punkers, als ze er toen al waren in de regio, kwamen ook geen tweede keer kijken”, vult Rinie aan. “Wij hadden wel maatschappijkritische teksten, maar dat nihilistische of de nofuture gedachten speelde bij ons niet. In Nijmegen was dat gevoel van no future nog niet. In Nijmegen heerste er nog hippiesfeer. Wij liepen hier een paar jaar achter.”
Dankzij de manier van zingen en lichaamstaal van Frank krijgt the Zeroes wel een punketiket opgeplakt. “Er zat gewoon veel agressiviteit in. Frank lag na een aantal nummers kotsend over de wasbak heen. Daar zat heel veel agressie in”, vertelt Ate. “Frank spuugde de teksten er wel uit zodat het indruk maakte, maar wij waren niet aan het vergaderen of wij ergens een statement over konden maken”, beaamt Rinie. “Het was niet zo van tralala drie bier en no future”, vervolgt Ate. “Er waren groepen in de samenleving die het moeilijk hadden. Dat namen we ook mee. Zongen we het niet voor onszelf dan zongen we het wel voor anderen.”
Twee jaar punk is genoeg
Twee jaar na de oprichting, één boycot en 22 optredens later wordt The Zeroes opgeheven. Van een officiële plaat of single is het helaas nooit gekomen. “We zijn op de trein van punk en die energieke muziek gesprongen”, vertelt Rinie. “Uiteindelijk hebben we twee jaar overal gespeeld, ons punt gemaakt en de grenzen verkend van het gek doen. Dan ga je jezelf op den duur herhalen en zakt het wat in. Wij wilden weer intelligentere nummers maken. Toen dachten we: dit wordt een farce en we zijn gestopt voordat het echt belachelijk wordt.”
Drummer Leo Schilte: “Ik had niet het gevoel dat Frank, Ate of ik wilden stoppen. Maar op een gegeven moment hoorden wij dat de anderen, Rinie en bassist Hans Banken, ermee wilden stoppen. Dat was wel een hard gelag toen. Al moet ik bekennen dat wij binnen in Doornroosje hoorden dat men buiten letterlijk in de rij stonden om naar binnen te gaan, toen wij de eerste keer in die zaal speelden,. Dat is dat het leukste om te horen als artiest. De tweede keer toen wij in Doornroosje moesten spelen, toen was er bijna niemand.” “Dat was een deceptie. Toen werd ook tegen ons gezegd dat wij geen echte punkers waren”, vult Rinie aan. “Ik blijf zeggen dat je eigenlijk moet stoppen op je hoogtepunt. Dat is niet gelukt. Maar je moet niet stoppen op je dieptepunt. Dat is in ieder geval wél gelukt.”
Door: Erik Nijsten
Luister hier naar The Zeroes.