Vanaf de eind jaren zeventig maakte Nederland kennis met een nieuw muzikaal fenomeen: punk. Follow The Music dook de archieven in en sprak met een aantal betrokkenen uit die tijd om uit te zoeken hoe het in Gelderland er aan toe ging. Deze keer: Hirozima Kitz.
Het uitzichtloze, letterlijk No Future!
Toen de punk in 1977 doorbrak in Groot-Brittannië kampte dat land met een grote werkloosheid, sociale onrust, stakingen en een diepe kloof tussen arm en rijk. De boodschap van de eerste lichting Engelse punkbands was dan ook duidelijk politiek getint. Titels als Anarchy For The UK en White Riot dat zegt wel genoeg. Hier werd geschopt tegen sociale, economische en politieke situatie. Er was No Future. Hoewel de situatie er in Nederland ook niet rooskleurig uitzag, was er wel een beetje future.
De eerste Gelderse punkband zoals Speedtwins en The Zeroes waren zeker wel kritisch ten opzichte van de sociaal-economische situatie waarin Nederland verkeerde, maar echt zwartgallig waren ze niet.Een paar jaar later was de situatie voor de tweede lichting punk bands een stuk moeilijker. Ze waren niet alleen een stuk jonger dan de leden van de eerste lichting, de tijd was ook een stuk grimmiger. Het geven van optredens werd een stuk gemakkelijk, het leefklimaat was dat niet. De jeugdwerkloosheid stak enorm de kop op en de koude oorlog woedde in alle hevigheid. De bom kon letterlijk elk moment vallen. Althans zo voelde het.
“Wij waren van Generatie X of de Nul generatie” legt Egbert Joosten, voormalige drummer van de Arnhemse band Hirozima Kitz uit. “Het was toen overal crisis. Als je door Arnhem liep had je overal afbraakpanden en leegstaande panden. Aan de Rijnkade was ook niets. De coffeeshops, alles was illegaal en verstopt. Je voelde op school ook echt het uitzichtloze, letterlijk No Future.”
Spullen inladen en wegwezen!
In dit klimaat wordt Hirozima Kitz opgericht. De band bestaat slechts tussen 1981 en 1983 maar speelt wel op diverse punkfestivals door heel Nederland en verzorgt ook het voorprogramma van UK Subs op de Jacobiberg Arnhem. Het was in die tijd heel gemakkelijk om ergens op te treden. Ook voor punkbands was dat geen enkel probleem.
“Ik heb wel eens naar een kroeg in Ede gebeld of wij daar mochten spelen. Als je dan zei dat je in een punkband zat dan werd alleen gevraagd wat voor soort muziek dat dan ongeveer was. Meer niet. Toen ik zei dat we wel een demo konden opsturen werd gezegd dat dat niet hoefde. Er werd direct geboekt zonder de demo te hebben gehoord. Zo ging dat toen.”
“Ik was altijd blij dat ik het podium op mocht. Wij allemaal eigenlijk wel, wij waren fanatiek, wij repeteerden ook veel”, vervolgt Egbert Joosten. “We hebben in de Stokvishal gespeeld en ook in steden als Nijmegen, Doetinchem, Zwolle en Groningen. In Arnhem, Zwolle en Groningen was er wel veel publiek, maar bijvoorbeeld in Amsterdam niet. Dan waren wij daar, samen met een paar lui die mee gingen, een mannetje of tien en dan drie medewerkers van de bar. “
Net als bij de optreden van het Nijmeegse The Squats ontstonden er bij de optredens van Hirozima Kitz wel eens vechtpartijen. Dit waren verre van politiek getinte opstootjes. “Nee, dan was er weer te weinig bier of was het geluid gewoon heel slecht”, licht Egbert toe. “Of het duurde allemaal te lang voordat wij konden spelen en dan vielen er weer verkeerde woorden. Je probeerde dat wel in de hand te houden, maar ja. De meeste van die jongeren waren ook ontevreden, thuis, op school en als er dan drank en drugs en ruige muziek bij kwam dan gebeurde er wel eens iets. We reden dan vaak snel weg met de bandbus, snel onze spullen inladen en wegwezen voordat de politie aankwam haha.”
Niet alleen voor bier!
Hirozima Kitz bestond uiteindelijk slechts twee jaar en zette er 1983 een punt achter en ging in een andere bezetting verder als Nurfus Pigs. Behalve een demo getiteld Anti Bagwan Teep, is er nooit iets van de band uitgebracht. “Ik ben er op een gegeven moment helemaal uitgestapt” licht Egbert het einde van de Hirozima Kitz toe. “Het repeteren en de optredens regelen woog niet meer op tegen de energie dat dit kosten. Ik vond het op een gegeven moment ook niet meer de moeite waard om het alleen voor de lol en het bier te doen. Je moet er wel helemaal voor gaan en dat gebeurde niet.”
Opnamen uit die tijd zijn te horen op de cd punk rock city.
Door: Erik Nijsten