“Als mijn sigaret op is ben ik weg,” zegt Spike van Zoest (The Deaf) met een knipoog. Koeltjes antwoord ik dat een minuutje op zich wel genoeg is, ook met een knipoog en de gedachte ‘shit, shit, shit,… opschieten.’ Haastig zet ik de studioflitser richting de Sint Nicolaaskapel.
Dit soort momenten geeft mij een adrenaline rush. Werken onder druk, wetende dat het iets gaafs op gaat leveren: heerlijk. Het angstzweet dat over je rug richting je naad kruipt. Ach, het houdt je scherp. Voor een expositie fotografeer ik tijdens het Valkhof Festival ’15 een aantal portretten van artiesten. Het blijkt een project waarbij overleg met de PR, productie, management en backstage-managers elke dag weer aan de orde is. Stuk voor stuk fijne mensen die ik ontzettend dankbaar ben. Al deze moeite geeft aan het eind van een lange festivaldag een enorme, belonende kick.
Karakter
Het is zo’n vier jaar geleden, dat ik begon met podiumfotografie. Nog steeds levert het één van de meest energieke vormen van reportages op. Ook geniet ik enorm van werken met mensen en portretten. Die interactie met het onderwerp mis ik nogal als ik voor het podium staat met de camera. In deze serie wil ik een stukje van de mens achter de act blootleggen. Eén op één (of met de hele band) en zonder de rookmachines en felgekleurde lampen. Alleen nog maar mijn flitslicht en een stukje Nijmeegs karakter in de vorm van ‘De Kapel’.
Kill your darlings
Uiteindelijk heb ik zes acts gekozen voor de serie waaronder de Ijslandse Sólstafir (foto). Donkere metal met humor op het podium en geduldig met de zelfde humor achter de schermen. Deze drie foto’s hebben de serie overigens niet gehaald; die houd ik even exclusief voor de expo. Ze tekenen wel de rust die over de artiesten heerst, vlak voor of na de show. Bij het inrichten van een expo moet je rekening houden met de beschikbare ruimte en dus heb ik voor een groepsfoto van Sólstafir gekozen. De foto’s hangen tot 1 september in Bibliotheek De Mariënburg. Stuk voor stuk weergeven ze een zekere oprechtheid van de artiesten, vluchtig gevangen tussen de bedrijvigheden van de backstage. De expo ‘Kunstgezichten’ doe ik samen met collegafotograaf Theo Jennissen die portreten van kunstenaars laat zien.
Het is overigens helemaal goed afgelopen met de foto van Spike. Na twee of drie foto’s hadden we beiden de smaak te pakken en daarna konden de andere bandleden van The Deaf niet ontbreken. Het werd een sessie waar gerust een aantal peuken aan gewijd kon worden.