Leuk die muziek, maar het oog wil ook wat! In de rubriek Ontwerp ‘t maar! stellen wij een aantal vragen aan lokale bands en de ontwerpers over hun artwork. In deze aflevering gaat Follow The Music in gesprek met Joost Reijnders en Erik Drost van The Dustbombers en Kasper Hempen over het artwork van hun debuut plaat.
Wie is de maker / ontwerpen van het artwork?
Kasper Hempen
Joost: “Wij (Erik en Joost) kennen Kasper al vanaf de tijd dat hij de posters maakte voor Merleyn. Sinds een paar jaar laat hij ook ‘vrij’ werk zien via bijvoorbeeld Facebook. Daar waren wij ook van onder de indruk. Dus toen wij plannen hadden voor onze eerste echte plaat, was hij eigenlijk de eerste waar we aan dachten. Voor onze eerste twee ep’s hebben we het artwork zelf gedaan. Dat betekende in de praktijk: zorgen voor een plaatje voor op dustbombers.nl en dustbombers.bandcamp.com, want die ep’s hebben we alleen digitaal uitgebracht. ”
Hoe zijn jullie tot dit ontwerp gekomen?
Joost: “De plaat komt dus juist op vinyl uit en daar wilden we dan ook iets speciaals van maken. Nadat we Kasper gevraagd hadden, hebben we hem volledig vrij gelaten. Hij heeft ons verschillende ontwerpen laten zien, maar uiteindelijk was het een heel makkelijke keus.”
In hoeverre heeft de muziek geïnspireerd bij het maken van het ontwerp?
Kasper: “In de hoogste mate. De ‘noise’, de ‘donkere’ sound. Ik wilde die binnen een bepaalde ‘monumentaliteit’ weergeven. Gruizigheid, zwart-grijstinten binnen een gecontroleerd contrast. Ogenschijnlijke chaos, maar uiteindelijk met een duidelijke plaats en richting.”
Welke materialen zijn gebruikt?
Kasper: “Zonder te veel te willen verklappen, is het een digitale bewerking van een aantal foto’s die ik heb gemaakt. Hout en staal spelen hier een rol in.”
Heb je nog tips voor andere bands/filmmakers voor het maken van artwork?
Joost: “Ik denk dat het loont om iemand te vragen die er echt iets van kan, iemand waarvan de stijl je aanspreekt en die ook ‘iets’ heeft met de muziek die je maakt. Zeker als je de muziek uitbrengt op vinyl en dus een mooi groot ‘canvas’ hebt, is dat een meerwaarde.”
Wat is jullie favoriete artwork?
Joost: “De eerste die me te binnen schiet, is Storm Thorgerson. Hij heeft heel veel voor Pink Floyd gedaan, maar ook voor Muse en The Mars Volta. Daarnaast vind ik het artwork van News of the Wo
rld van Queen ook erg mooi. Dat is een uitklapper met werk van Frank Kelly Freas. Ik vind het mooi als een band veel aandacht aan het artwork besteedt. Helemaal prachtig wordt het als het artwork net zo legendarisch wordt als de muziek. Zoals bijvoorbeeld bij Unknown Pleasures van Joy Division: dat je de plaat niet alleen wilt horen, maar ook aan de muur wilt hebben.”
Erik: “mijn favoriete platenhoezen komen van het label Independent Project Records. Veel diepdrukwerk op karton, met een heel duidelijke overkoepelende stijl en DIY-attitude die terugkomt in bijna alle platen van het label. De mooiste voorbeelden zijn voor mij de Savage Republic – Recordings from Live Performance 1981-1983 en Deception Bay – My Color Flag. Verder ben ik altijd erg gecharmeerd geweest van het artwork van de Shellac-platen.”
Nog een aanvullende vraag: waarom op vinyl?
Joost: “Omdat het mooier is: om te zien, om te voelen en om te horen. Omdat het minder snel achtergrondmuziek wordt als je een plaat opzet. Omdat het een goede reden is om voor mooi artwork te zorgen. Om een mooie herinnering te geven, om iets te maken wat mensen graag oppakken, omdraaien, bekijken en nieuwsgierig maakt. Ik denk dat vinyl meer emotie oproept dan een mp3, Spotify of cd omdat het de mogelijkheid geeft om alle zintuigen (meer) te laten prikkelen.”
Erik: “Vinyl is een kwetsbaar materiaal, dus bij het draaien van een plaat hoort een fascinerend omzichtig ritueel. Ook slijt het materiaal door het afspelen, dus onbewust weet je dat iedere keer dat je de plaat draait, het einde dichterbij komt. In de tussentijd gaat de plaat door stof, krassen en slijtage ook steeds iets anders klinken. Die weg naar ouderdom hoort bij het leven en de eindigheid ervan is een geruststellende gedachte.”
