In de rubriek De Platenkast gaat Follow The Music op bezoek bij iemand uit de muziekscene om eens in zijn of haar platenkast te neuzen. In deze aflevering Roy Santiago.
Wat ligt er nu op de draaitafel?
“Ik ben aan het luisteren naar een plaat die op dit moment pas uit is. Het is de debuutplaat van The Womb. Het is een band uit Den Haag. Echt heel gaaf, beetje psychedelisch. Ik kende het helemaal niet, maar het is echt heel goed.”
Is er een bepaald genre waar je het meeste naar luistert?
“Poeh, even denken. Ik luister vooral veel naar nieuwe bandjes. Dat houd ik wel bij en dan vooral pop- en indiebandjes. Maar ik luister ook veel oude soul. De meeste muziek luister ik via Spotify omdat daar veel nieuwe muziek is te vinden. De laatste tijd draai ik veel Tropicália, Braziliaanse muziek uit eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Dat is lekker psychedelisch. Ik luister soms ook naar hiphop, maar daar vindt Jenneke, mijn vriendin, niets aan. Aangezien wij vaak samen muziek luisteren, luister ik dat niet vaak thuis.”
Wat voor muziek werd er vroeger thuis gedraaid?
“In mijn jeugd werd er heel veel muziek gedraaid. Ik ben echt opgegroeid met muziek, vooral veel Britse bands. Mijn vader is bijvoorbeeld een grote fan van David Bowie en ik ook. Een andere band die werd gedraaid was bijvoorbeeld The Kinks, maar ook Dire Straits. Vooral mijn vader kocht veel platen en hield bij wat er allemaal uitkwam. In de jaren negentig had je de Britpop-revival. Toen was mijn vader helemaal gek van Pulp, dat draaide hij dan helemaal grijs. Daarna was het dan opeens Green Day en The Prodigy.“
Zijn er nog platen van vroeger waar je nu nog veel naar luister?
“Ja heel veel. Naar David Bowie luister ik nog altijd. Maar laatst heb ik bijvoorbeeld een plaat gekocht van Tee Set. Dat hadden wij vroeger op een cassettebandje staan en volgens mij had mijn vader er ook een singletje van, maar geen albums op plaat. In nota bene Amerika heb ik onlangs een plaat van ze gekocht. Een plaat van een Nederlandse band voor vijf dollar of zo op vinyl in Amerika kopen…“
Wat was jou eerste plaat die je zelf hebt gekocht?
“Toen ik echt heel klein was: To The Extreme van Vanilla Ice.”
Okay, hier mag je je best een beetje voor schamen…
“Ja precies… haha. Daarna heb ik De La Soul Is Dead gekocht. Die heb ik helemaal grijs gedraaid. Van mijn eerste vakantiebaantje heb ik uiteindelijk Siamese Dream van The Smashing Pumpkins gekocht. Toevallig zat ik laatst met een vriendin van mij in de auto en toen hadden we het nog over Siamese Dream. Daar hadden we vroeger beiden veel naar geluisterd en hebben wij weer heel hard gedraaid in de auto. Die plaat betekent nog steeds veel voor mij, maar dan puur door de nostalgie. Het geluid klinkt nu echt achterhaald:heel erg jaren negentig.”
Wat is de laatste plaat die je hebt gekocht?
“Dat is ‘Talent Night at the Ashram’, de laatste van Sonny & the Sunsets. Deze is net uit op blauw vinyl. Echt een mooie plaat.”
Koop je altijd muziek op vinyl?
“Ik koop wellicht te weinig. Ik luister vooral veel op Spotify. Dat vind ik handig en dan kan ik alles ook in de auto of in de trein luisteren. Downloaden doe ik niet en cd’s koop ik gewoon niet. Wij hebben wel een dvd-speler, maar een cd-speler staat niet in huis.”
Jouw laatste plaat is op vinyl en digitaal uitgebracht. Is dat ook een bewuste keuze?
“Ik wilde de plaat graag op vinyl en het was voor mij meer een vanzelfsprekende keuze. Er zijn natuurlijk wel nog mensen die cd’s kopen, maar van cd’s moet je er minimaal een paar honderd laten drukken. Zo’n aantal raak ik niet kwijt en dat is natuurlijk zeer ongunstig. Een kleinere oplage op vinyl is dan ook veel logischer. Uiteraard kunnen mensen de digitale versie van mijn album zelf eventueel op cd branden.”
Is er een bepaalde plaat die jou heeft geïnspireerd om zelf muziek te gaan maken?
“Niet echt een specifieke plaat, het is meer het totaalplaatje. Muziek was bij ons thuis gewoon heel belangrijk en veel aanwezig. Mijn opa maakte vroeger zelf muziek. Hij bespeelde veel instrumenten en hij had veel instrumenten op zolder staan. Dat was als kind natuurlijk heel erg interessant. Op een gegeven moment wilde ik gewoon zelf ook muziek gaan maken. Het heeft wel te maken met het feit dat wij thuis opeens MTV konden ontvangen. Toen werd ik geïntroduceerd met hele andere, moderne muziek dan dat er thuis gedraaid werd. Bands als Pavement en Sonic Youth luisterde ik toen heel veel. Ik wist ook niet hoe ingewikkeld die muziek was, ik wilde dat gewoon zelf laagdrempelige muziek maken..”
Zijn er platen of muzikanten waar je een hekel aan hebt?
“Ja natuurlijk. Toto vind ik echt verschrikkelijk. Echt alles van die band. Die muziek drukt bij mij op de verkeerde knop, ik word daar weeïg van. U2 vind ik ook echt verschrikkelijk, dat is pathetisch, geen ruimte voor ironie. Het is moeilijk om te zeggen dat het verschrikkelijke muziek is, het zijn immers hele populaire bands, maar ik vind het vreselijk.”
“En bedankt! Nou heb ik weer Toto in mijn hoofd” roept Jenneke vanuit de andere kamer.
Heb je nog tips?
“The Womb is dus een goede tip. Ik ben in ieder geval heel benieuwd hoe die band live is. Laatst zag ik Rats On Rafts live en als je de kans krijgt, moet je ze een keer zien. Dat vind ik echt een van de beste Nederlandse bands van de laatste tijd. Eerie Wanda is ook heel erg goed. De zangeres komt uit Nijmegen, de rest uit Amsterdam. De bassist en drummer van Jacco Gardner spelen ook in die band. De plaat komt volgens mij dit jaar uit en het zijn echt hele mooie liedjes.”
Door: Erik Nijsten