In de rubriek De Platenkast gaat Follow The Music op bezoek bij iemand uit de muziekscene om eens in zijn of haar platenkast te neuzen. In deze aflevering Freek Philippi, zanger en gitarist van Fruit of the Original Sin.
Wat zit er nu in de cd-speler?
“Dit is de muziek van de film Gone Girl uit 2014. Ik heb de film niet gezien, maar naar de soundtrack luister ik veel. Het is een samenwerking tussen Trent Reznor en Atticus Ross. Zij hebben samen ook al de soundtracks gemaakt voor The Social Network en The Girl with the Dragon Tattoo. Bij de muziek van Gone Girl kan ik mij heel goed concentreren.”
Ik zie veel dubbele albums staan; waarom?
“Van een aantal bands heb ik gewoon veel muziek. Een tijd lang heb ik van bepaalde artiesten zoals David Bowie, Depeche Mode, Deftones, Therapy?, Nine Inch Nails, Radiohead, dEUS en The Smashing Pumpkins echt alles gekocht. Bij sommige bands heb ik het nog steeds. Dan koop ik ook nog de re-releases. Bijvoorbeeld van een band als Nirvana: de platen In Utero, Bleach en Nevermind staan allemaal dubbel in mijn kast. Die zijn echt te gek. Er zitten altijd extra’s bij de re-releases en ik ben fan van b-kantjes en het verhaal achter een album. Bij die van In Utero heeft Steve Albini bijvoorbeeld een 2013- mix gedaan met een andere sound en andere partijen en solo’s. Dat is heel interessant om te horen.”
Wat is het allereerste album dat je ooit hebt gekregen?
“De eerste cd die ik ooit heb gekregen is Tour Of Duty deel 2. Een verzamel cd met nummers die in de serie zaten zoals Light My Fire van The Doors en Summertime Blues van Blue Cheer. Die kreeg ik van mijn ouders.”
Wat is het eerste album dat je zelf hebt gekocht?
“Dat was In Utero van Nirvana. Ik wilde eigenlijk Incesticide kopen, want die vond ik er mooier uit zien. Dat was op vakantie in Tsjechië. De verkoper zei echter dat In Utero de nieuwe cd was en veel beter. Dat was in 1994. Ik had Nevermind al op een bandje en ik wilde iets van Nirvana hebben: wat, dat maakte niet uit. Het ging in eerste instantie om de buitenkant.”
Wat voor muziek werd er bij jullie thuis gedraaid?
“Leonard Cohen, The Beatles en King Crimson was de muziek die vaak werd gedraaid.”
Kom jij uit een muzikaal gezin?
“Bij ons thuis speelt iedereen wel een instrument, maar dan meer voor zichzelf, privé. Ik ben als kind begonnen met piano spelen. Daar komt ook mijn voorliefde voor synthesizers vandaan. Na twee jaar piano en een jaar niets te hebben gespeeld, ben ik begonnen met gitaar.”
Heb je een bepaalde plaat of muzikant waardoor je gitaar wilde gaan spelen?
“Mellon Collie and the Infinite Sadness van The Smashing Pumpkins heeft invloed gehad. In Utero van Nirvana ook. Rond die periode was het hele grunge-gebeuren volop in de media, MTV enzo. Daarnaast speelde ik toen ook al gitaar en ben na drie jaar les vooral veel zelf gaan spelen.“
Is er ook een bepaalde plaat die je echt heeft geïnspireerd om muzikant te worden?
“Nee dat niet echt. Ik luister ook meer hoe de muziek overkomt in het liedje.”
Heb je wel een favoriet album?
“Dat is toch wel Mellon Collie and the Infinite Sadness van The Smashing Pumpkins. Dat is een hele divers album, met steengoede songs.Tussen je 15e en 25e heb je een periode waarin je heel erg tot muziek wordt aangetrokken en die je altijd bij zal blijven. Deze plaat zit daar gewoon tussen. Het belangrijkste voor mij nu is dat ik vooral verrast wil blijven. Ik heb bijvoorbeeld ook Britney Spears in mijn platenkast staan…”
Sorry. Britney Spears?
“Ik ben een audio engineer en de productiewijze van haar nummers vind ik gewoon top binnen het pop genre. Het maakt mij over het algemeen niet uit wie of wat het is, als ik er maar door geraakt word.”
Okay, maar door iets geraakt worden, is iets anders dan het een topproductie vinden.
“Ja natuurlijk. Bij Britney is het voornamelijk de productie. Er zit natuurlijk een heel goed team achter. Maar ze heeft ook zeker goede nummers, zoals Toxic, dat kan ik niet ontkennen.”
Een schaamplaat zal in jouw platenkast dan ook niet voorkomen?
“Nee, een schaamplaat heb ik inderdaad niet. Je vindt muziek of een bepaald genre leuk. Ik vind de liedjes gewoon leuk. Sferen, textuur, melodieën: dat vind ik belangrijk. Niet welk genre iets toebehoort.”
Als we de cd-kast van Freek doorkijken, komen we inderdaad een enorme variëteit van muziek tegen. Defones, Stevie Wonder, Nits, System of a Down, Leonard Cohen, Cradle of Filth, Therapy?, N.E.R.D. het staat allemaal gebroederlijk naast elkaar.
“Ja, dat klopt, maar gitaarmuziek heeft wel de overhand. Therapy? is trouwens ook zo’n band waar ik echt alles blind van koop. Ik vind die muziek zo goed. Het zijn sympathieke gasten ook. Hun promotie is niet altijd even goed waardoor je er soms niets van hoort, maar ze maken non-stop nieuwe platen. De zanger heeft ook hele goede oneliners. ‘There are lots of ugly people in the world, I know because I am one’ is er bijvoorbeeld eentje die ik heel goed vind. En natuurlijk Last one to Heaven is a loser. Therapy? heeft veel van dat soort oneliners in hun nummers gestopt.”
Heb je een bepaalde muzikant die je slecht vindt, waar je niets mee hebt?
“Nou nee. Ik heb altijd wel respect voor mensen die iets maken en die dat dan de wereld in sturen. Ik heb zelf niet zo veel met het genre reggae. Als het op staat vind ik het best, maar ik heb er niets mee en heb het ook niet in mijn kast.”
Wat heeft jou voorkeur: cd’s of vinyl?
“Ik was een jaar of veertien in 1995. Dan kom je automatisch meer in de cd’s terecht. Ik ben echt opgegroeid met cd’s, ik weet gewoon hoe bepaalde boekjes ruiken zo vaak het ik er in zitten bladeren. Ik heb wel muziek op vinyl waaronder een paar 12” en 7” die inmiddels collectors items zijn geworden. Die draai ik eigenlijk nooit. Bijvoorbeeld de Tristessa single van Smashing Pumpkins. Voor de rest heb ik een aantal dingen op vinyl zoals The Wipers, John Lennon, Bob Dylan, maar die heb ik ook op cd en het vinyl draai ik weinig.”
Hoe leer je nieuwe muziek kennen en hoe kijk jij tegen het downloaden aan?
“Ik ben nooit van het downloaden geweest. Ik heb wel live concerten gedownload die mensen dan in het publiek hebben opgenomen, maar voor de rest koop ik wat ik graag wil hebben. Voor de rest luister ik ook veel via Spotify. Als ik iets nieuws heb, luister ik dat ook echt twee weken lang heel intensief. In huis, in de auto.Ik wil een plaat echt leren kennen. Zo draai ik de laatste van Therapy? nu al een tijdje in de auto.”
“Wat ik een fijne manier vind om met muziek bezig te zijn, is het linken van muziek. Daarmee bedoel ik dat ik bijvoorbeeld muziek ga luisteren omdat een bepaalde persoon er bij betrokken is als muzikant, mixer of als producer. Dit komt omdat ik zelf een studio heb en muziek mix. Ik koop soms ook ‘blind’ een album omdat een bepaalde mixer of producer er mee te maken heeft. Ik weet dan meestal wel ongeveer wat ik kan verwachten, maar het blijft wel een verrassing.”
“Het komt ook vaak voor dat ik precies weet wat ik wil hebben als ik een cd-winkel binnenstap. Ik ben dan echter er nog niet eens binnen of ik ben al weer alles kwijt. Dan kom ik soms naar buiten met een stapel cd’s die ik niet had gepland. Ik kom dan vaak ook niet eraan toe om alles te luisteren, omdat ik sommige platen zo vaak luister. Hier heb ik nog een gesealde cd van David Bowie liggen. Natuurlijk ken ik de plaat wel, maar heb ‘m nog niet beluisterd en ligt er al drie weken. Maar ja, sommige platen moet je gewoon echt de tijd geven.”
Geef eens een voorbeeld?
“The Ideal Crash van dEUS: daar moest ik in het begin echt heel erg aan wennen. Uiteindelijk vind ik het een van de beste platen die ooit gemaakt is. Qua songwriting is die plaat gewoon zo goed.”
Heb je nog tips?
“Ja zeker. Een aantal! My Bloody Valentine – Sometimes van het album Loveless uit 1991. Ook een prachtig album, shoegaze, dit nummer zit trouwens ook in de film Lost in Translation, mijn favoriete film.
The Mars Volta – Inertiatic Esp van hun debuut Deloused in the Comatorium uit 2003. Super creatieve gitarist, Ouroborous uit 2008 is ook een aanrader. Nick Drake – Riverman, van het album Five Leaves Left uit 1969. Engelse singer-songwriter, prachtig, heel depri, veel te vroeg gestorven. David Lynch, Bad The Johny Boy van de gelijknamige single uit 2013. Net als zijn films geeft dit nummer je een donker gevoel en een soort verhoogde concentratie.
Homemade Empire – Where are the Monuments van het album First Trees uit 2015. Het derde album van de Utrechtse Homemande Empire, heel fragiele indie folk met noise invloeden.”
Door: Erik Nijsten