Videoclips zijn niet meer weg te denken uit ons dagelijkse leven. In de rubriek Bekijk ‘t maar! stellen wij een aantal vragen aan lokale bands en de filmmakers over hun videoclip. In deze aflevering gaat Follow The Music in gesprek met Juneville over de video Sweet Zoë.
Waar gaat de clip / het nummer over?
Robin: “Het gaat over een soort bad trip. Iets dat je ontnomen wordt en waar je voor probeert te vechten. Maar waar je voor vecht, keert uiteindelijk tegen je: de vrouw.”
Tijn: “Volgens Stefan die de tekst geschreven heeft, gaat het over “het overwinnen van een inzinking door het te erkennen en daarna uit te bannen”.” Lees verder
Waar en wanneer hebben jullie de videoclip opgenomen?
Tom Holtzhuizer: “De videoclip is in het Vasim complex in Nijmegen opgenomen, ergens in maart/april 2014.”
Waar gaat de clip / het nummer over?
Simon: “Het nummer gekkenwerk gaat over het twee workaholics met teveel passies om nog recht te denken. Je ziet in de video dat we in de clip allemaal vreemde experimenten uitvoeren wat symbool staat voor het aftasten van de scene en hoe te handelen als Disci X Lerrie. Ook staat het symbool voor de muziek op het album Gekkenwerk, een mengsel van experimenten met genres en invloeden.”
Hoe zijn jullie op het idee gekomen om de video te maken zoals hij nu is geworden?
Tom: “Door regelmatig met elkaar te gaan zitten voor een brainstorm-sessie. Omdat we elkaar al kenden was het ook makkelijker de gekste ideeën met elkaar te delen zonder een bepaalde schaamte, dat was wel mooi.”
Simon: “Het idee kwam eigenlijk voort uit de mad scientist verhalen zoals Jeckyll and Hyde en een beetje Frankenstein. Naar onze mening staan in deze verhalen goed vs kwaad of stabiliteit vs labiliteit centraal en dit is ook zaak op het album Gekkenwerk. De video laat een wat krakkemikkige opzet van het lab zien wat voor ons ook klopt, alles wordt in eigen beheer gedaan tussen studie en vaste banen door, wat soms de nodige improvisatie van ons vraagt.”
Is er nog iets leuks/spannends/bijzonders voorgevallen tijdens de opnames?
Tom: “Het bijzondere vond ik dat we echt enorm veel extra hulp hebben gekregen van vrienden/kennissen etc. Allemaal om ervoor te zorgen dat de opnames zouden slagen. Wat me ook nog bijstaat zijn de opnames met de muis Rudi. Rudi was niet makkelijk om mee te werken ha-ha! Rustig, we hebben Rudi na de opnames terug gebracht naar de dierenwinkel.”
Simon: “We hadden onze muis Rudy als mascotte en laat me je zeggen dat Rudy ons uit een stel precaire situaties heeft gered. “
Wat zijn de kosten geweest van de videoclip? Hoe hebben jullie dit gefinancierd?
Tom: “Ik denk dat we met de kosten ongeveer rond de 1000 euro hebben gezeten. De kosten zijn alleen besteed aan locatie, catering, apparatuur en productie accessoires.”
Simon: “Dit is betaald door maanden onze tranen op te vangen en te ruilen voor geld van de DUO.”
Wie is de maker van de videoclip?
Tom: “Dat ben ik geweest, samen met mijn voormalige partner en D.O.P. Sam Vis. Verder hebben we hulp gehad van klasgenoten, vrienden, familie etc.”
Welke materialen zijn gebruikt om de clip te maken?
Tom: “Als ik die lijst moet gaan opnoemen, dan zijn we nog wel even bezig! Maar de belangrijkste zijn de camera en lenzen geweest. We hebben voor deze clip een Sony FS700 met prime lenzen van Zeiss gehuurd. Achteraf was dat het echt waard!”
Heb je nog tips voor andere bands/filmmakers voor het maken van een videoclip?
Tom: “Probeer zoveel mogelijk gebruik te maken van je netwerk, zo kan je ontzettend veel regelen. Vaak ook veel goedkoper of zelfs voor niks. Hiermee bespaar je ook in het budget. 9 van 10 keer als je aangeeft dat het voor een film klus is en diegene krijgen een “naamsvermelding” achteraf, krijg je ook veel geregeld. Als laatste: Besteed je geld aan goede apparatuur of een mooie locatie. Daarmee creëer een “high production value” en ziet alles er dus professioneler uit!”
Simon: “Wat betreft tips voor andere bands is dat ik mijn eigen muziek zolang draai tot ik deze niet meer wil horen. Ik ben een beelddenker en heb vaak snel een concept voor een clip voor ogen die ik dan gaandeweg opschrijf en uitwerk. Ik fiets veel en op de fiets ben ik vaak het creatiefst. Probeer daarna wel altijd je idee bespreekbaar te maken met de andere betrokken partijen.”
Wat is jullie favoriete videoclip / regisseur en waarom?
Tom: “Dat is de videoclip van Dope DOD met het nummer What happened. De regisseur hiervan is Walker Pachler. De clip bevat effecten die goed werken in samenwerking met het nummer.”
Simon: “Ik denk dat een van mijn favoriete clips No Church In The Wild is, maar dit is erg veranderlijk.”
Waar en wanneer hebben jullie de videoclip opgenomen?
De videoclip is geschoten op zondag 11 oktober 2015 in het atelier van een gemeenschappelijke vriend.
Waar gaat de clip / het nummer over?
Hologram is een nummer dat sinds het ontstaan hiervan een speciaal plekje in ons hart heeft veroverd. Het was de eerste keer dat we experimenteerde met een ‘langer’ einde en meer instrumentele gitaarstukken. Altijd als we Hologram live spelen gaan we helemaal in het nummer op. We vergeten op dat moment even dat we tegenover een publiek staan en kunnen loskomen van alle verwachtingen en puur genieten van de klanken en het samenspel. Als je je overgeeft brengt het nummer je in een soort trance. Het luisteren van muziek kan net als drugs een betoverende, transcenderend effect hebben. Het leek ons een leuk idee om een luguber persoon in een duistere ruimte een eigen soort drugs te laten ontwerpen en vervolgens zelf te laten innemen. Vervolgens komt hij in een trip terecht en denkt hij dat er een band in zijn kamer staat te spelen. Op het einde zie je deze persoon met een niet ingeplugde microfoon in zijn hand staan, wat insinueert dat de band er niet was en zich dit allemaal in zijn verbeelding heeft afgespeeld.
Is er nog iets leuks/spannends/bijzonders voorgevallen tijdens de opnames?
Er stond opeens een andere band te spelen in de ruimte!
Nee, niet noodzakelijk iets spannends of bijzonders. Het was vooral een erg toffe- en nieuwe ervaring. Het was onze eerste ‘professionele’ videoclip en in die zin was het erg bijzonder!
Wat zijn de kosten geweest van de videoclip?
Er waren geen kosten. Only good will.
Wie is de maker van de videoclip?
Juul Thielen, aka Juul Thielen Films (een goede vriend van ons) heeft de video gefilmd en gemonteerd. Hij is afgestudeerd in Arnhem als cameraman en later als documentairemaker aan de HKU.
Welke materialen zijn gebruikt om de clip te maken?
Alle spullen die je in de video ziet J: een tafel, wat scheikundige spullen, spiegels, hamer, lamp, band equipment, et cetera. Tevens zijn er simpele lampen (o.a. normale huis-tuin-en keuken spotjes) gebruikt. De film is gedraaid op een Canon c100 mkll en op een 24-105 lens.
Heb je nog tips voor andere bands/filmmakers voor het maken van een videoclip?
Bedenk een goed/sterk concept en hou het klein. Met een beetje fantasie en creativiteit kan je heel ver komen!
Wat is jullie favoriete videoclip / regisseur en waarom?
Alex: Ik vind Weekend – “Monday Morning/Monongah, WV” erg tof. Kan de regisseur helaas niet vinden. De dreigende sfeer, de mooie beelden, Amerikaanse thema’s en opbouw van deze videoclip spreken mij erg aan.
Bart: Joe Vanhouttegem. Maakt toffee reclames en heeft een vette videoclip gemaakt voor The Hickey Underworld.
Dennis: Ik houd van Star Wars.
Jeroen: “Eagles of Africa” van Cyprien Gaillard voor de artiest Koudlam. Voor de shots waarin tegen de achtergrond van enkele Maya tempels een fles sterke drank in één keer achterover wordt geslagen spreken mij erg aan. omdat de beelden rauw zijn en het gebeuren echt is, maar ook vanwege meer conceptuele lading dat je zelf een ruïne wordt als je zoveel drinkt.
Juul: Anton Corbijn, A Clockwork Orange van Stanley Kubrick
Waar en wanneer hebben jullie de videoclip opgenomen?
“Merel van Oven, drumster van Bootleg Betty: “De clip is opgenomen op allerlei verschillende locatie in en rond Uden. We hebben van tevoren samen een brainstormsessie gehouden, daar de beste ideeën uitgepakt en vervolgens passende locaties gezocht. Gelukkig kon dat allemaal in de buurt van elkaar, want we moesten al het videomateriaal in één dag schieten!”
Waar gaat de clip / het nummer over?
“Het nummer is een ode aan Wanda Jackson, the queen of rockabilly,” legt gitariste Imke Loeffen uit. “Zij is een van onze inspiratiebronnen en in het nummer vertellen haar verhaal, deels aan de hand van haar eigen teksten. Als kroon op haar muzikale prestaties hebben we voor haar de term ‘rock-‘n-royalty’ bedacht.” Merel: “Het is een vrolijk nummer en we vonden dat daar een wat luchtige clip bij paste. De clip laat nog ruimte over voor interpretatie en er zitten veel details in verstopt, maar in grote lijnen zie je ons een busje jatten waar we ons vervolgens goed mee vermaken terwijl we op de vlucht zijn voor de eigenaar.”
Hoe zijn jullie op het idee gekomen om de video te maken zoals hij nu is geworden?
Anneke Zeegers, gitariste: “We wilden ons presenteren aan de wereld zoals we zijn: lekker muziek maken met elkaar, veel optreden en samen op avontuur. Omdat de tekst al erg duidelijk over Wanda Jackson gaat, hebben we dit verder niet verwerkt in de clip. Het idee komt van ons en de productie hadden we ook in eigen handen. Pas op de dag zelf ontmoetten we de filmmaker, die onze voorzet vervolgens superknap heeft ingekopt. Door deze nauwe samenwerking is het een eerlijke video geworden waarin echt overkomt hoe wij zijn.”
Is er nog iets leuks/spannends/bijzonders voorgevallen tijdens de opnames?
Merel: “Ja, vrij veel! Ik bedoel: hoe vaak maak je het mee dat je op één dag een foodfight en een moddergevecht mag houden? Daarnaast hebben we ook nog letterlijk tussen de zwijntjes gespeeld. Dus ja, het was een rare maar erg leuke dag!” Filmmaker Teis Albers: “Ik vond dat ook wel erg bijzonder, toen we langs die akker reden met een modderpoel. In het script stonden hiervoor wel wilde plannen genoteerd, maar ik zag dat nog niet 1, 2, 3 gebeuren. Tot de band uit het busje sprong. Drie minuten later hadden ze allemaal een duik genomen en was het moddergevecht losgebarsten. Een prachtig gezicht.”
Wat zijn de kosten geweest van de videoclip? Hoe hebben jullie dit gefinancierd?
Merel: “De clip kostte ons €500, dat geld hebben we verdiend met optreden. We stoppen de gage in onze bandpot en daar kunnen we dit soort vette dingen van betalen.”
Wie is de maker(s) van de videoclip?
Imke: “Teis Albers heeft de clip geschoten en gemonteerd. Hij is fotograaf en filmer, we hebben hem benaderd omdat we eerder werk van hem voor singer-songwriter Jeroen Kant erg tof vonden en die stijl goed vonden passen bij ons idee voor de clip. Werk van Teis is te bekijken op www.fotographik.nl.”
Welke materialen zijn gebruikt om de clip te maken?
Teis: “Canon 7d met een Tamron 17-50 2.8 lens.”
Heb je nog tips voor andere bands/filmmakers voor het maken van een videoclip?
Merel: “Wij hadden van tevoren goed in ons hoofd (en op papier) wat we precies op beeld wilden hebben. Dit maakte het voor ons en ook voor Teis een stuk makkelijker. Ter plekke hoef je dan niet meer te gaan discussiëren en kan de filmmaker zijn werk doen qua licht, positie, beeld, etc. Verder is Anneke van tevoren al alle plekken langs gegaan om te kijken of de locatie wel echt geschikt was en heeft ze afspraken gemaakt met de eigenaren over het filmen. Zorg ook voor aanvang dat iedereen achter het idee van de clip staat. Dat maakt de filmdag superleuk, omdat iedereen plezier kan hebben en zijn uiterste best doet. Vervolgens kun je samen uitkijken naar het resultaat, waar je als het goed is dan ook echt trots op bent. Kortom: goede voorbereiding is een must.”
Teis Albers vult aan: “Zorg voor een leuk idee en trommel wat mensen op die bijvoorbeeld locaties en props kunnen regelen, zo heb je al snel een visueel interessante clip. En nog een tip voor filmmakers: zorg bij dit soort clips voor een zogenaamde ‘run and gun’-setup van je camera. Je hebt geen tijd om voor ieder shot je lens te verwisselen.”
Wat is jou favoriete videoclip / regisseur?
Teis: “Michel Gondry is mijn favoriet, hij weet telkens zonder gekke effecten wel hele creatieve shorts in beeld te toveren.” Imke: “Het is een beetje afgezaagd, maar ik blijf die clip van OK Go bij Here it goes again wel geniaal vinden. Zo creatief met zo weinig middelen, dat vind ik echt vet!”
Afgelopen week verscheen de bijzondere clip van De Staat’s Witch Doctor. Wil jij ook weten hoe de clip gemaakt werd? Kijk dan making of!
De videoclip kun je hier zien:
Waar en wanneer hebben jullie de videoclip opgenomen?
“We hebben de clip opgenomen tijdens live shows die we hebben gedaan in Nederland en in het buitenland. Ook hebben we beelden opgenomen bij hoogte 80, het hoogste punt van Arnhem omdat de band uit Arnhem komt. Hoogte 80 leek ons een mooie plek om terug te blikken op waar we vandaan komen tot en met waar we nu zijn.”
Waar gaat de clip / het nummer over?
“Far away gaat over het avontuur dat Leeways heet. De clip laat zien wat wij de afgelopen jaren meemaken. Touren, lachen, samen zijn, genieten van geweldige momenten. We mogen dit allemaal meemaken. We worden meegenomen op een reis ver weg waar geen einde aan lijkt te komen en waar we volop van mogen genieten. Je krijgt dus een beeld van hoe wij het meemaken.”
Hoe zijn jullie op het idee gekomen om de video te maken zoals hij nu is geworden?
“We wilden een clip waarbij de mensen kunnen zien wat we doen. De sfeer die we samen met het publiek opbouwen en het feest dat Leeways is. We hadden ook een mysterieuse clip kunnen maken met beelden van een oude wijze man die naar een andere galaxy rijdt, maar dat zijn wij niet. We hebben live beelden gebruikt van shows die we gedaan hebben en daarmee geven we een eerlijk beeld over hoe leuk het kan zijn om te doen wat we doen.”
Is er nog iets leuks/spannends/bijzonders voorgevallen tijdens de opnames?
“Van alles, er zijn zoveel beelden genomen van onze shows dat dit maar een hele kleine selectie is van wat er gefilmd is, maar we hebben het heel gezellig backstage en kunnen en zullen ook niet ‘alles’ laten zien. Er zijn ook momenten die we meemaken met het publiek die je niet in deze clip kunt zien. Zo is elke show weer anders en maken we telkens weer nieuwe dingen mee. Als ik eerlijk mag zijn, zijn er zoveel momenten dat ik me ze niet altijd kan herinneren. Maar momenten als een man die ineens in zijn blote billen staat of een mooie zonsondergang tijdens de show kan vaak wat langer in je geheugen blijven. Aan het eind van Far Away zingt het publiek mee, dat is een geluid dat ik na de show nog na hoor in mijn hoofd en dat geeft echt een geweldig gevoel. Dit keer hoefden we voor de clip niet op een hoogwerker op 16 meter hoogte zoals in de clip van Lost Again, maar er zijn wel andere spannende momenten geweest, bijvoorbeeld als je maar naar de achterkant van ons busje kijkt, dan weet je al genoeg.”
“Een ander persoonlijk spannend moment is dat mijn zoons naar de show zijn komen kijken en dat ze door iemand uit het publiek op het podium getild werden. Ik gaf de microfoon aan een van mijn zonen en die zong het lied spontaan mee, wat natuurlijk een super effect had op het publiek, dan ga je in een split second van Siggy naar trotse papa.”
Wat zijn de kosten geweest van de videoclip? Hoe hebben jullie dit gefinancierd?
“We investeren in de band dankzij de shows die we doen. Meer kan ik er niet over zeggen.”
Wie is de maker(s) van de videoclip?
“DIKKE X ILLY. TJ, een goede vriend van ons die van heel veel uren beeld op een prachtige manier heeft weten samen te vatten hoe Leeways is. Deze gast is een vriend van ons en iemand waarvan we soms vergeten dat hij er is. I guess that’s when the magic happens.”
Welke materialen zijn gebruikt om de clip te maken?
“Niks noemenswaardig: camera, statief en verlichting. In totaal zijn er vijf verschillende camera’s gebruikt.”
Heb je nog tips voor andere bands/filmmakers voor het maken van een videoclip?
“Neem rustig de tijd om het beste te maken binnen je mogelijkheden.”
Wat is jou favoriete videoclip / regisseur en waarom?
“Ik heb geen absolute favoriete clip, maar A$AP Rocky – Purple Kisses zit wel heel goed in elkaar.”
De foto is gemaakt door Hugo Sneloper.
“Als mijn sigaret op is ben ik weg,” zegt Spike van Zoest (The Deaf) met een knipoog. Koeltjes antwoord ik dat een minuutje op zich wel genoeg is, ook met een knipoog en de gedachte ‘shit, shit, shit,… opschieten.’ Haastig zet ik de studioflitser richting de Sint Nicolaaskapel.
Dit soort momenten geeft mij een adrenaline rush. Werken onder druk, wetende dat het iets gaafs op gaat leveren: heerlijk. Het angstzweet dat over je rug richting je naad kruipt. Ach, het houdt je scherp. Voor een expositie fotografeer ik tijdens het Valkhof Festival ’15 een aantal portretten van artiesten. Het blijkt een project waarbij overleg met de PR, productie, management en backstage-managers elke dag weer aan de orde is. Stuk voor stuk fijne mensen die ik ontzettend dankbaar ben. Al deze moeite geeft aan het eind van een lange festivaldag een enorme, belonende kick.
Karakter
Het is zo’n vier jaar geleden, dat ik begon met podiumfotografie. Nog steeds levert het één van de meest energieke vormen van reportages op. Ook geniet ik enorm van werken met mensen en portretten. Die interactie met het onderwerp mis ik nogal als ik voor het podium staat met de camera. In deze serie wil ik een stukje van de mens achter de act blootleggen. Eén op één (of met de hele band) en zonder de rookmachines en felgekleurde lampen. Alleen nog maar mijn flitslicht en een stukje Nijmeegs karakter in de vorm van ‘De Kapel’.
Kill your darlings
Uiteindelijk heb ik zes acts gekozen voor de serie waaronder de Ijslandse Sólstafir (foto). Donkere metal met humor op het podium en geduldig met de zelfde humor achter de schermen. Deze drie foto’s hebben de serie overigens niet gehaald; die houd ik even exclusief voor de expo. Ze tekenen wel de rust die over de artiesten heerst, vlak voor of na de show. Bij het inrichten van een expo moet je rekening houden met de beschikbare ruimte en dus heb ik voor een groepsfoto van Sólstafir gekozen. De foto’s hangen tot 1 september in Bibliotheek De Mariënburg. Stuk voor stuk weergeven ze een zekere oprechtheid van de artiesten, vluchtig gevangen tussen de bedrijvigheden van de backstage. De expo ‘Kunstgezichten’ doe ik samen met collegafotograaf Theo Jennissen die portreten van kunstenaars laat zien.
Het is overigens helemaal goed afgelopen met de foto van Spike. Na twee of drie foto’s hadden we beiden de smaak te pakken en daarna konden de andere bandleden van The Deaf niet ontbreken. Het werd een sessie waar gerust een aantal peuken aan gewijd kon worden.
Fotografen maken foto’s, da’s logisch. Maar waarom publiceren ze net die ene foto? In deze rubriek vertellen ze waarom!
Marcel Krijgsman: “John Coffey. Een band uit Utrecht die heerlijke snoeiharde punkrock maken. Sinds Pinkpop 2015 kent heel Nederland ze. Wat zeg ik? Ze zijn met hun bier-vang-moment de hele wereld over gegaan.”
“De eerste keer dat ik ze ontmoette was zo’n twee jaar geleden in hun oefenruimte. Ik maakte daar een aantal portretten van ze voor hun tourshirt dat ze uit gingen brengen. Een paar maanden later gaven ze op Lowlands een werkelijk fenomenale show weg en zag ik talloze jongens en meisjes met het shirt rondlopen waar ik de foto’s voor had verzorgd. Daarnaast hing het shirt bij iedere Lowlands merch-stand. Iets waar ik toch behoorlijk trots op was.”
“Afgelopen Koningsdag stonden ze in Nijmegen op Oranjepop. Tof om ze weer eens te spreken voorafgaand aan de show. Ze kwamen rechtstreeks uit Engeland, maar hadden nog energie te over voor deze Nijmeegse show. Met Casper (drummer) sprak ik af dat ik vlak voor het einde achter hem zou gaan staan voor een foto. Tussen backdrop en drumkit was meer dan genoeg ruimte en ik weet dat Casper werkelijk nergens lastig over doet. Wereldgast is het!
De foto is niet een die de Zilveren Camera wint, maar is er voor mij een die de hele dag en specifiek deze show belichaamt: mooi, tof en te gek!
Waar en wanneer hebben jullie de videoclip opgenomen?
“Deze video is opgenomen op een regenachtige donderdag in de Vluchtgarage in De Bijlmer, Amsterdam.”
Waar gaat de clip / het nummer over?
“Het nummer ‘Won’t Go Back’ gaat over de situatie van ongedocumenteerde vluchtelingen. De aanleiding van het nummer is de situatie van een groep vluchtelingen in Amsterdam die beter bekend staan als de ‘We-Are-Here-groep’. Zij zwerven al jaren door de stad en hebben al verschillende gebouwen gekraakt omdat ze geen onderdak krijgen bij de gemeente. De groep bestaat uit vluchtelingen die vooral uit noord-Afrika komen. Zij moeten terug naar hun geboorteland, maar heel vaak kunnen ze niet terug omdat het in hun vaderland te gevaarlijk is of omdat de autoriteiten niet meewerken. Deze vluchtelingen woonde al in de Vluchtkerk, de Vluchtflat, het Vluchtgebouw en afgelopen winter zaten ze in de Vluchtgarage. Deze laatste locatie is inmiddels ontruimd en een deel van de groep woont nu in een gebouw dat de Vluchttoren heet.”
Hoe zijn jullie op het idee gekomen om de video te maken zoals hij nu is geworden?
“Ik wilde graag het verhaal van deze mensen vertellen. Maar omdat het niet mijn verhaal is maar het verhaal van deze vluchtelingen, vond ik het belangrijk dat zij ook prominent terug zouden zijn te zien. Toen kwamen we eigenlijk met een vrij eenvoudig idee: een lyric-video. Maar dan wel een soort levende lyric-video. In de clip zie je dus bewoners van de Vluchtgarage die op kartonnen borden steeds fragmenten van de tekst bij zich dragen. De beelden zijn opgenomen in de Vluchtgarage.”
Is er nog iets leuks/spannends/bijzonders voorgevallen tijdens de opnames?
“Nou het kostte wel wat moeite om deze clip van de grond te krijgen. Ik ben eerst twee of drie keer langs geweest in de Vluchtgarage. Ik heb het nummer live voor de bewoners gespeeld en ze het idee van de videoclip verteld. Gelukkig reageerde ze enthousiast, dat is niet vanzelfsprekend. Omdat deze groep vluchtelingen best veel in de media is geweest, zijn er veel kunstenaars die met dit thema aan de gang willen. Dat is voor deze mensen soms wel wat vermoeiend. Gelukkig zagen ze het met mij zitten. Het blijven alleen wel Afrikanen dus ik merkte wel wat cultuurverschil toen ik afspraken wilde maken. Op de draaidag bleken er opeens heel veel mensen niet aanwezig te zijn. Er was namelijk een gemeenteraadsvergadering waar veel bewoners van de garage bij wilde zijn. Dat wist ik niet dus even was ik behoorlijk in paniek. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en hebben we genoeg mensen gevonden die mee wilde doen aan de clip.”
Wat zijn de kosten geweest van de videoclip? Hoe hebben jullie dit gefinancierd?
“Dat houd ik liever voor mezelf. Maar wat ik wel kan zeggen, is dat het extreem low budget was. Dat kwam omdat de makers erg enthousiast waren over dit idee en me graag wilde helpen. Wie is de maker(s) van de videoclip? Dirk-Jan van den Aardweg (regisseur en editor) en Erwin van de Zande (camera). Zelf heb ik die dag ook wat hand -en spandiensten gedaan.”
Heb je nog tips voor andere bands/filmmakers voor het maken van een videoclip?
“Ik houd zelf van simpele concepten die goed werken. Ik denk ook dat als je met kleine budgetten video’s maakt, genoodzaakt bent dit te doen.”
Wat is jullie favoriete videoclip / regisseur en waarom?
“Ik vind de videoclip van ‘Nothing Compares 2 You‘ van Sinéad O’Connor erg goed. Die clip bestaat voor het grootste gedeelte uit één shot waarin Sinéad op een zeer indringende manier haar lied zingt terwijl ze de lens inkijkt. Een mooi voorbeeld van less is more.”